Τα Βύσσινα

Άννα Μωραϊτου

 

Πορτρέτα σύγχρονων γυναικών αναδεικνύουν τις αρνητικές επιπτώσεις του έρωτα μέσα από τις προσωπικές τους ιστορίες αντιδιαστέλλοντάς τον με την ουσία της αγάπης. Ο εφηβικός έρωτας που καταλήγει σε μια πρώιμη εγκυμοσύνη,  ο ανεκπλήρωτος που καλλιεργεί τον πόνο και την αυτοκαταστροφή, ο παθιασμένος που υιοθετεί την εξαπάτηση σε όλες της τις διαστάσεις, ο ακραίος που οδηγεί στην αυτοαναίρεση και τον επαναπροσδιορισμό του ατόμου και ο φαινομενικά ιδανικός που κρατά μαζί δύο ανθρώπους ασύμβατους ντύνοντας με το ένδυμα του ονόματός του μια σχέση όπου απέχει η αλήθεια και κυριαρχεί η συνήθεια.
Η εναλλαγή πεζού και ποιητικού λόγου ανάμεσα στις ιστορίες αυτές (που άλλοτε συμπλέκονται και άλλοτε όχι) υπογραμμίζει και ενισχύει την συναισθηματική-οντολογική διάσταση αυτών και των ηρωίδων τους.
Ανάμεσά τους και ένας γελωτοποιός σύμβολο της παιγνιώδους διάθεσης του έρωτα προσκαλεί τους πάντες -αν τολμούν- να γευτούν αυτό τον ιδιαίτερο εύθραυστο καρπό του που άλλοτε ώριμος και άλλοτε άγουρος προσδίδει στην ζωή μας
την γεύση του, τα βύσσινα.

 

Παραστάσεις: 17 και 24/2, 9 και 16/3
Ώρα έναρξης: 8.00μμ
Διάρκεια: 60′

*******

Κείμενο: Άννα Μωραΐτου
Σκηνοθεσία: Γεωργία Γιαννακούδη-Άννα Μωραΐτου
Παίζουν με σειρά εμφάνισης: Ιωάννα Δαρμή, Ειρήνη Δρίβα, Σωτηρία Χρυσικοπούλου, Άννα Μωραΐτου.
Συμμετέχουν οι: Γεωργία Γιαννακούδη (voice over), Ζωή-Γεωργία Εμμανουήλ (voice over), Χοβίκ Καραμπετιάν (video)
Πιάνο: Ιωάννα Δαρμή
Video – Trailer: Αντώνης Μανδρανής
Φωτογράφος: Φρίντα Μπαλίτα
Eταιρεία Παραγωγής: Green Studios

Μεταμφίεση

Θεατρικό αφήγημα, 2003,
του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη

 

«Μεταμφίεση»

Θεατρικό αφήγημα, 2003,
του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη
Σκηνοθεσία / Ερμηνεία : Βίκυ Καμπούρη
Mουσική σύνθεση & Τσέλο : Μαίρη Σκοπελίτη

Παρασκευή
7, 14, 28 Φεβρουαρίου 2020
20:00

Σάββατο 29 Φεβρουαρίου
20:00

Διάρκεια: 60′

Για κρατήσεις στο τηλ. 2114087015 ή χρησιμοποιόντας την φόρμα κράτησης εισιτηρίων που βρίσκεται στο τέλος της σελίδας

***

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Μία γυναίκα χωρίς όνομα, μέσα στην ασφάλεια της κρεβατοκάμαράς της και των ακριβών της επίπλων, μονολογεί. Είναι μια επέτειος η νύχτα αυτή του Δεκεμβρίου. Πέντε χρόνια πριν πέθανε ένας άνθρωπος που της άλλαξε τη ζωή.
Εκείνη τότε δούλευε ως νυχτερινή αποκλειστική νοσοκόμα. Η διαμάχη τους για την αλήθεια ή όχι μιας ιστορίας την οδηγεί στο σπίτι του, στα ημερολόγιά του και στην ανεύρεση ενός θησαυρού που θα της αλλάξει τη ζωή για πάντα.
Όμως οι εκκρεμότητες και τα μυστικά του παρελθόντος τη στοιχειώνουν.
Ανάμεσα στο είναι και το φαίνεσθαι, έχει κάνει μία επιλογή, τη μεταμφίεση σαν προϋπόθεση και όρο ύπαρξης. Ένας μηχανισμός άμυνας της ηρωίδας και ταυτόχρονα μία γοητευτική επινόηση. Ξεφεύγει στην πραγματικότητα;
Τίποτα δεν είναι πιο υπαρκτό από το παρελθόν μας μέσα στο παρόν.

Ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης γεννήθηκε στις Σέρρες. Σπούδασε στη Νομική Σχολή της Αθήνας και στη Δραματική Σχολή Βεάκη. Για λίγα χρόνια εργάστηκε ως ηθοποιός σε θεατρικές παραστάσεις.

Τα πεζά του: Οι τέσσερις τοίχοι (2000), Ο φιλοξενούμενος (2004), Το ελάχιστο ίχνος (2013), η συλλογή διηγημάτων Φυσικές Ιστορίες (2006) και το αφήγημα Ύπνος (2008), όλα από τις εκδόσεις «Το Ροδακιό». Διηγήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε θεματικές ανθολογίες και έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο και σε λογοτεχνικά περιοδικά.

Τα θεατρικά έργα: Μεταμφίεση, Λάσπη, Λα Πουπέ, Αέρας, Στην Οθόνη Φως, Τον Άυλο Εσένα, Κέικ, Πεταλούδα σε Πηγάδι. Όλα έχουν παρασταθεί στην Ελλάδα (θέατρο οδού Κεφαλληνίας, Θέατρο Σφενδόνη, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Αγρινίου, Θέατρο Πόλη, Θέατρο Τέχνης, Εθνικό Θέατρο, Θέατρο Αγγέλων Βήμα). Επίσης, έγραψε το λιμπρέτο για την όπερα “Ζ”, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βασίλη Βασιλικού, ύστερα από ανάθεση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και σε μουσική σύνθεση Μηνά Μπορμπουδάκη. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί στα γαλλικά (Albin-Michel), αγγλικά (Marion Boyars), ιταλικά (Crocetti), ισπανικά (Tropismos) και στα πορτογαλικά (Babel). Τιμήθηκε με το «Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Πεζογράφου» του περιοδικού Διαβάζω (2000) και το γαλλικό βραβείο “Laure Bataillon” (2004)[1] για το μυθιστόρημα Οι τέσσερις τοίχοι που βρέθηκε στη μικρή λίστα του Βρετανικού βραβείου Independent “Foreign Fiction Prize” το 2007. Το έργο Στην Οθόνη Φως κέρδισε το «Βραβείο Κοινού» στο θεατρικό φεστιβάλ της Χαϊδελβέργης το 2013 και ανέβηκε στο Βερολίνο από το θέατρο Schlosspark, την άνοιξη του 2017[2]. Tο μυθιστόρημα του ”Το ελάχιστο ίχνος” τιμήθηκε με το Βραβείο Πεζογραφίας του περιοδικού Κλεψύδρα.

 

Η Βίκυ Καμπούρη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε υποκριτική στό Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά και τη Δραματική σχολή Βεάκη. Απόφοιτος του Université PARIS-X, Ouest-Nanterre, France, πτυχιούχος Ψυχολογίας
Παρακολούθησε σεμινάρια θεάτρου με τους Albert Hirche, Lilo Baur, Tapa Soudana, Stefanie Carp, Chloé Lament & Ana Wagner και θεατρικής μετάφρασης στο Institut Français d’Athènes( με Α. Στάικο και Δημ. Κονδυλάκη)
Συνεργάστηκε με το Αμφιθέατρο, το Εθνικό Θέατρο, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Φεστιβάλ της Αβινιόν, τα Δημοτικά Περιφερειακά θέατρα Λάρισας, Αγρινίου, Πάτρας, Κομοτηνής, το θέατρο ΕΝΑ της Λευκωσίας, το Φεστιβάλ Αθηνών, και το ελεύθερο θέατρο σε έργα αρχαίου δράματος, κλασσικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, και μουσικού θεάτρου.
Συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες Σπ. Ευαγγελάτο, Μιχ. Κακογιάννη, Κώστα Τσιάνο, Ν. Χαραλάμπους, Jacques Lassale, Δημ. Μαυρίκιο, Μάγια Λυμπεροπούλου, Κων/νο Αρβανιτάκη, Σωτ. Χατζάκη, Νικαίτη Κοντούρη, Θέμι Μουμουλίδη, Στ. Τσακίρη, Eamon Farrell, Ρούλα Πατεράκη, Μ. Σάββα, Συμμετείχε σε κινηματογραφικές ταινίες του Ν. Νικολαΐδη, Ν. Γραμματικού, Π. Φωτίου, Κ. Γαβρά και σε τηλεοπτικές παραγωγές.

Η Μαίρη Σκοπελίτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Ξεκίνησε τη μουσική εκπαίδευση σε ηλικία 9 ετών μαθαίνοντας πιάνο. Σπούδασε Ανώτερα θεωρητικά (Πτυχίο Ωδικής, Αρμονίας, Αντίστιξης και Φούγκα) και το 2010 αποφοίτησε από το Αττικό Ωδείο αποκτώντας το Δίπλωμα Βιολοντσέλου με βαθμό Άριστα (τάξη Μαρίνας Κισλίτσινα). Συμμετέχει σε θεατρικές παραστάσεις ως performer και έχει εμφανιστεί σε ποικίλες συναυλίες ορχηστρικών συνόλων. Ασχολείται με τη διδασκαλία του βιολοντσέλου. «Η μουσική αποτελεί για εμένα μια διαδρομή έρευνας, πειραματισμού, εμπειρίας και έκφρασης».