Σονέτο 15
Όταν κοιτώ πως κάθε τι που μεγαλώνει
Για μια στιγμή στο τέλειο μένει
Και πώς το σύμπαν τούτο εικόνες μόνο κλείνει
Που μυστικά τα αστέρια τις επηρεάζουν,
Όταν κοιτώ πώς οι άνθρωποι είναι σαν λουλούδια
που ο ίδιος ουρανός τα ζει και τα σκοτώνει
κομπάζουν για την ομορφιά τους και πεθαίνουν
κ η μικρούλα τους θέση χάνεται από τη μνήμη,
Η σκέψη τότε της αστάθειας αυτής
αντίκρυ μου σε στήνει πάμπλουτο από νιάτα,
την ώρα που η φθορά κι ο σπάταλος Καιρός πασχίζουν
της νιότης σου τη μέρα να την κάμουν νύχτα.
Κι εγώ, σε πόλεμο με τον Καιρό για σένα,
απ΄ την αρχή σμιλεύω εκείνα που σου παίρνει.
(Μετάφραση Αλεξίου)
“Τον Ιανουάριο του 2018 παρουσίασα στην Οικία Κατακουζηνού την αφηγηματική παράσταση ” Ο άντρας, η γυναίκα, η σκιά και άλλες ιστορίες για μεγάλους”, βασισμένη σε παραμύθια για τον έρωτα και την απώλεια, όπου απήγγειλα το σονέτο 15 του Σαίξπηρ στη μετάφραση του Στυλιανού Αλεξίου. Λίγους μήνες μετά η επιμελήτρια της οικίας, η μουσειολόγος Σοφία Πελοποννησίου, μου πρότεινε να δημιουργήσω μια αφήγηση-ερμηνεία πάνω στα σονέτα που θα διαλέγαμε μαζί. Για καιρό αλληλογραφούσαμε και κουβεντιάζαμε για το καθένα από αυτά με μεγάλη συγκίνηση. Ήρθε η στιγμή να σας παρουσιάσουμε αυτό το κοινό όνειρο και σας καλούμε να το χαρείτε μαζί μας.”
Βασιλική Σαραντοπούλου
***
Θα ακουστούν τα ακόλουθα σονέτα:
Νο 23 : όπως στο θέατρο ένας μέτριος ηθοποιός, Αλεξίου
Νο 25: όσοι έχουν εύνοια αστέρινη, ας καυχιούνται, Ρώτας
Νο 128: Πόσες φορές, ω μουσική μου, μουσική όταν παίζεις, Αλεξίου
Νο 104: Για μένα αγάπη μου ποτέ δεν θα γεράσεις, Αλεξίου
Νο 18: Να σε συγκρίνω με μια μέρα θερινή, Αλεξίου
Νο 97: Αχ, Σαν χειμώνας κρύος ήταν η απουσία, Αλεξίου
Νο 34: Γιατί μου υποσχέθηκες μια μέρα τόσο ωραία; Ζαφειροπούλου
Νο 61: Δικό σου θέλημα είναι να κρατά η μορφή σου, Αλεξίου
Νο 57: Αφού είμαι σκλάβος σου, Ρώτας
Νο 43: Μόνο τα βλέφαρα όταν κλείνω βλέπω εγώ, Αλεξίου
Νο 44: Αν η θαμπή μου τούτη σάρκα ήταν σκέψη, Αλεξίου
Νο 146: Φτωχιά ψυχή μου, ψίχα αμαρτωλού πηλού, Ρώτας
Νο 66: Κουράστηκα.το θάνατο να μ αναπαύσει κράζω, Ζαφειροπούλου
Νο 71: Να μη με κλάψεις έρωτά μου σαν πεθάνω, Αλεξίου
Νο 73: Σε εμένα τον πικρό καιρό του χρόνου βλέπεις, Αλεξίου
Νο 30: Όταν στις ώρες σιωπηλής και ήσυχης θλίψης, Αλεξίου
Νο 65: Αφού χαλκός και πέτρα και στεριά και κύμα, Αλεξίου
Νο 16 Όμως γιατί δεν πολεμάς με κάποιον τρόπο, Αλεξίου
Νο 116: Κανένα εμπόδιο να ενωθούν πιστές καρδιές, Ρώτας
Νο 15: Όταν κοιτώ πως κάθε τι που μεγαλώνει, Αλεξίου
Νο 77: Τα νιάτα πως διαβαίνουν θα σου πει ο καθρέφτης, Αλεξίου
Ημερομηνίες και ώρες παραστάσεων:
Κυριακή 13, 20 και 27 Ιανουαρίου στις 19:30
Κυριακή 10 και 17 Φεβρουαρίου στις 19:30
Ο χώρος θα ανοίγει για το κοινό στις 19:10
Πληροφορίες κρατήσεις στο τηλέφωνο: 6932643879
και στο info@katakouzenos.gr
Ευχαριστούμε θερμά τις ακόλουθες εκδόσεις για τη σύμφωνη γνώμη τους:
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΙΓΜΗ, για τις μεταφράσεις του Στυλιανού Αλεξίου
ΕΚΔΟΣΕΙΣ GUTENBERG, για τις μεταφράσεις της Λένιας Ζαφειροπούλου
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, για τις μεταφράσεις του Βασίλη Ρώτα
“ Όσο θα βλέπουν μάτια και άνθρωποι αναπνέουν…”
Θεατρική σύνθεση – work in progress βασισμένη σε μια επιλογή από τα σονέτα του Σαίξπηρ
Η ηθοποιός Βασιλική Σαραντοπούλου, διαβάζει, αφηγείται και ερμηνεύει 22 σονέτα του Σαίξπηρ σε μια πρωτότυπη θεατρική σύνθεση, φτιαγμένη αποκλειστικά για την Οικία Κατακουζηνού.
Το σονέτο είναι ένα είδος ερωτικής ποίησης με σταθερή στιχουργική μορφή που εμφανίστηκε στην Ιταλία τον 13ο αιώνα.
Τα άτιτλα, 154 στο σύνολο, σονέτα του Σαίξπηρ θεωρούνται αριστουργήματα της παγκόσμιας ποίησης, αναδεικνύοντας την ποιητική μεγαλοφυΐα του σπουδαίου δημιουργού.
Αν και φαίνεται να προορίζονταν για ένα στενό κύκλο ακροατών, εκδόθηκαν το 1609, ως τα τελευταία μη δραματικά έργα του, όταν πια ο ίδιος ήταν καταξιωμένος θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός. Τα περισσότερα απευθύνονται σε έναν νεαρό άντρα, ενώ στα υπόλοιπα εμφανίζεται σαν αντικείμενο πόθου η μαύρη κυρία, η μελαχρινή με την παράξενα ελκυστική προσωπικότητα, αντίθετα με τα πρότυπα ομορφιάς και ήθους της ελισαβετιανής εποχής. Η πραγματική ταυτότητα των προσώπων αυτών παραμένει μυστηριώδης.
Τα σονέτα του Σαίξπηρ περιέχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία, τη βιωμένη εμπειρία του ποιητή. Υπέροχες ποιητικές εικόνες, με διπλά νοήματα και λεπτές αποχρώσεις, μεταφέρουν την αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης απέναντι στο εφήμερο της νιότης, την ομορφιά και την απελπισία του έρωτα και βέβαια το Χρόνο που όλα τα αλλοιώνει και ίσως μόνο μέσα από την Τέχνη μπορεί να νικηθεί. “Όσο θα βλέπουν μάτια κι άνθρωποι αναπνέουν” οι στίχοι αυτοί θα ζουν κι εσύ θα ζεις μαζί τους
Η παράσταση επιχειρεί να αποδώσει τον ποιητικό λόγο των σονέτων με ευαισθησία και αμεσότητα.
Με μουσική από την Ελισαβετιανή εποχή μέχρι και σήμερα και κάποια σκηνικά αντικείμενα – σύμβολα, ένα ρολόι, έναν καθρέφτη και ένα άδειο ρούχο προσπαθεί να δημιουργήσει
μία μοναχική, προσωπική περιοχή μέσα στην οποία εργάζεται ο καλλιτέχνης και βέβαια έναν τόπο συνάντησης με το κοινό.
Βασιλική Σαραντοπούλου
Ιδέα – Σύλληψη – Έρευνα υλικού: Σοφία Πελοποννησίου
Επιλογή – Σύνθεση – Ερμηνεία: Βασιλική Σαραντοπούλου
Μετάφραση: Στυλιανός Αλεξίου, Λένια Ζαφειροπούλου, Βασίλης Ρώτας
